کشفیات جدید در مورد بیماری سرطان
بی گمان یکی از بزرگترین اشتباهات و در حقیقت سردرگمی های بزرگ انسان قرن بیستم آن هم در اوج شکوفایی علوم تجربی و آزمایشی ، نحوه مواجهه اش با بیماری سرطان بوده است.
تعریف سرطان بسیار ساده است: تکثیر مهارنشده سلولی در یک عضو یا نقطه خاصی از بدن گیاهان ، جانوران و انسانها . 
مشکل از آنجا آغاز شد که انسان چون هنوز با وجود آزمایش های علمی بسیار دقیقا نمی توانست پیش بینی کند که تکثیر سلولی مهارنشده کی و چگونه آغاز می شود و از سویی دیگر نیاز به کنترل این بیماری رو به گسترش را داشت ، روی به تبیین آورد و پژوهش های همبستگی را سرلوحه کار قرار داد. 
خوانندگان به خوبی می دانند که در تحقیقات همبستگی صرفا رابطه مستقیم یا معکوس و میزان هبستگی دو متغیر ارزیابی می شود ، یعنی اینکه در صورت افزایش متغیر x ، متغیر y افزایش یا کاهش می یابد و چه مقدار؟ 
و مهمتر اینکه ممکن است دو متغیر با وجود همبسته بودن هیچ یک علت اصلی نباشد و متغیر ثالثی عامل این همبستگی باشد ، بگذریم از اینکه اصولا خود این همبستگی ها هم صددرصدی نیستند و این یعنی احتمال در احتمال.

حالا شاید خیلی ساده چرایی نتایج کاملا متضاد و گاه عجیب و غریب یافته های پژوهشی دانشمندان در مورد سرطان را متوجه شوید. بارها در اخبار علمی جهان شنیده اید که مثلا خوردن چای سرطان را زیاد می کند و چند روز بعد پژوهشگران دیگری پی برده اند که نخوردن چای باعث سرطان می شود یا گوشت قرمز و آفتابگیری و هکذا و هکذا.
دلیل اصلی این سردرگمی ها و نتایج متضاد این است که پژوهش های همبستگی صرفا برای تبیین بهتر یک رابطه انجام می شوند و نه پی بردن به علیت سوژه ، در حقیقت پژوهشگران تنها همبستگی مثلا مصرف دخانیات با احتمال وقوع تکثیر سلول ها را مطالعه می کنند و نه علیت آن را ، 

ساده ترین دلیل برای بطلان این یافته ها نمونه هایی است که شما در محیط پیرامونتان می بینید : 
شما وقتی که می بینید یک پیرمرد نود ساله با وجود روزی دو پاکت سیگار کشیدن سالم و سرحال زندگی می کند و در عوض یک جوان سی ساله با وجود حتی یک نخ سیگار نکشیدن به سرطان ریه دچار می شود می توانید حدس بزنید که یقینا در کنار علیتی به نام سیگار ، عامل ثالثی هم وجود دارد که پژوهش های انجام شده هنوز به آن دست نیافته اند ، پس درحقیقت ما در علت یابی سرطان نه با یک متغیر که با متغیرهای متعددی سروکار داریم که نحوه تعامل آنها با یکدیگر در وقوع تکثیرهای سلولی نقش ایفا می کنند و نه مستقل از هم.

واقعیت این است که تکثیر سلولی یک اتفاق است که در نتیجه تعامل بسیاری از عوامل که بخشی از آنها حتی خارج از کنترل ماست ، می افتد. ما تنها کاری که باید بکنیم انطباق هرچه بیشتر سبک زندگی مان با طبیعت هستی است ، از خوردن و نوشیدن مواد خوراکی طبیعی ، زیستن بی اضطراب فردا و رها بودن از محدویت های فکری .  
پذیرش و کنار آمدن با اینکه سرطان نیز مثل هزاران عارضه دیگر نظیر تولد ، خانواده ، عشق ، تصادف ، معلولیت ،  و هرچیز دیگر مورد مواجهه مان نه یک سرنوشت یا قسمت ، که یک اتفاق در تکثیر مهار نشده ی سلول هاست ، آزاد کننده ی ماست از دغدغه های بی دلیل و بی حاصل.

هرگز یادم نمی رود که یکی از خانمهایی که سالها با بیماری سرطان زیسته است و هنوز هم در قید حیات است در یک مصاحبه تلویزیونی جمله جالبی برزبان آورد بدین مضمون که خیلی از افرادی که در روزهای آغازین بیماری من برای تسلی دادن به من به عیادتم آمده بودند حالا سالهاست که وفات یافته اند و من هنوز در حال یادگیری ویولن و تکمیل کتابهایی هستم که پس از اتفاق سرطان شروع به نوشتن آنها کردم. 

سرطان یک بیماری است و احتمال مرگباری آن بسییار بسیار کمتر از احتمال تصادف ، به لحاظ فرامتنیک سرطان بیماری مرگبار نیست ، بیماری مرگ آگاهی است .
مرگ واقعی این است که برای باقیمانده عمرمان که مشخص نیست چند روز یا چند سال است ، برنامه نداشته باشیم والا در حال حاضر تنها پیش بینی قطعی علم پزشکی این است که سبک زندگی منطبق بر قوانین ساده هستی و مثبت اندیشانه را پیش بگیرید ،خود را از دست اضطراب و استرس رها کنید ، از زندگیتان لذت ببرید و طوری زندگی کنید که لحظه ی مرگ پشیمان فرصتهای از دست داده نباشید، کیست که تضمین کند ما هرکداممان در اثر اتفاقی دیگر خیلی زودتر از دچاری به هر بیماری دیگر ، از دنیا نرویم.
من به چشم خود دیده ام انسانهای سالمی را که دیگر هیچ نفعی به هستی ، طبیعت و محیط پیرامون خویش ندارند و دیده ام بیمارانی را که تازه پس از مرگ آگاهی ، آفرینش هایشان آغاز شده است.

 

سایر اخبار


انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
برای ارسال نظر اولین نفر باشید.

ارسال نظر