10 سال پیش، دانشمندان نمی دانستند آیا تعداد سیاره های مشابه زمین در کهکشان ما زیاد است یا کم. مقصود از «مشابه زمین»، سیاره هایی است که به جای تشکیل شدن از گاز، از سنگ تشکیل شده باشند و در محدوده ی قابل سکونت ستاره ی خود در حال گردش باشند. در این محدوده دما برای وجود آب مایع در سطح سیاره مناسب است. اینها مجموعه شرایطی هستند که برای شکل گیری حیات، حداقل به آن شکلی که روی زمین می شناسیم، ضروری است.
امروزه، به لطف تلسکوپ فضایی کسپر, محققان هزاران سیاره کشف کرده اند که با این تعریف مطابقت دارند. اما هیچ کس تا کنون تصویری از این سیاره ها ندیده است. این به آن دلیل است که کپلر به جای آنکه مستقیماً به این سیاره ها بنگرد، برای پیدا کردن آنها از شیوه های تشخیص غیر مستقیم مثل نگاه کردن به خورشید آنها استفاده می کند.
دانشمندان می توانند با استفاده از داده هایی مثل افت جزئی نور ستاره ها و میزان آن مشخص کنند سیاره ای وجود دارد، اندازه ی آن چقدر است، و چقدر با خورشید خود فاصله دارد.
این روش مثل آن است که به جای بررسی خود سیاره های مورد نظر، رد پایشان را بررسی کنیم. اما وقت آن رسیده است که علم قدم بعدی را بردارد. گام بعدی به واقع چالش برانگیز خواهد بود، اما به لطف پیشرفت های فناورانه ی اخیر، ناممکن نیست.
محققان برای آنکه بتوانند در مورد سیاره ای بیشتر بدانند باید تصویر آنها را به ثبت برسانند. چیزی که دانشمندان واقعاً دوست دارند بدانند این است که آیا تمام این اگزوپلنت ها مثل مریخ لم یزرع هستند یا برخی از آنها ممکن است مثل زمین سرسبز و سرشار از حیات باشند.
تصویری که پروژه ی آبی در حال حاضر به دست می دهد این سوال را پاسخ نخواهد داد. اما اولین شواهد ارزشمند در این خصوص را فراهم خواهد کرد و با پیشرفت فناوری تصویربرداری، اساس ماموریت های دقیق تر بعدی را بنا خواهد گذاشت
ما با بررسی نوری که در یک تصویر مرئی ثبت شده است باید بتوانیم مشخص کنیم که آیا سیاره ی مورد نظر جو دارد یا خیر. بر اساس رنگ آن نیز می توانیم ترکیب جو آن را ارزیابی کنیم. برای مثال، می توان مشخص کرد که آیا عناصر ضروری برای حیات زمینی مثل اکسیژن و نیتروژن در جو آن وجود دارند یا نه.
جرم سیاره را نیز به این ترتیب می توان تخمین زد. دانستن جرم سیارات به ما کمک می کند بفهمیم از چه چیزی ساخته شده اند. مطالعه ی تغییرات بازتابش نور از سطح سیاره نیز می تواند چیز هایی در مورد آب و هوای آن به ما بیاموزد. و در نهایت اینکه تصویر یک سیاره می تواند دید بهتری از آنچه با آن مواجه هستیم به ما ببخشد.
گفتنی است دانشمندان پروژه ی خود را Project Blue یا پروژه ی آبی نام گذاشته اند به این امید که بتوانند از این طریق در نزدیکی کهکشان ما سیاره ی آبی دیگری بیایند. وجود طیف رنگ آبی در ظاهر یک سیاره احتمالاً می تواند نشانگر وجود آب مایع در سطح آن باشد.
انسان ها آب مایع را تا کنون تنها روی یک سیاره دیده اند و این سیاره ی منحصر به فرد مملو از حیات است. اگر بشریت بتواند یک نقطه ی آبی دیگر در جهان هستی بیابد، رقابت برای ساخت تلسکوپ های بزرگ تر و قدرتمند تر تشدید خواهد شد و حقایق بیشتری در کنار یکدیگر قرار خواهند گرفت تا دانسته های ما از دنیای اطرافمان بیشتر شود.