اوّل: هر کثرتی، دلیل حقّانیّت نیست. می‌توان در اثبات این مدّعا واژه‌ی «اکثر» را در قرآن وارسید.[1]
اگر چُنین باشد، «اِلَّا الْقَلیلَ مِمَّنْ وَفی لِرِعايَةِ الْحَقِّ فیهِمْ»[2] زیر سؤال خواهد رفت.
در برخی روایات ائمّه‌ی معصومین^ آمده است:
«اِرْتَدَّ النَّاسُ بَعْدَ النَّبیِّ إلّا ثَلاث؛[3]
تمام مردم بعد از پیغمبر مرتد شدند مگر سه نفر؛ سلمان، ابوذر و مقداد».
[1]. {أَكْثَرَ النّاسِ لا يَشْكُرُونَ}، بقره / 243.
{أَكْثَرَ النّاسِ لا يَعْلَمُونَ}، اَعراف / 187 و 131؛ یوسُف / 21، 40 و 68؛ نمل / 38؛ روم / 6 و 30؛ سبا / 38 و 36؛ غافر / 57 و الجاشیه / 26،
{أَكْثَرَ النّاسِ لا يُؤْمِنُونَ}، هود / 17؛ رعد / 13؛ غافر / 59 و بقره / 100.
{أَكْثَرَ النّاسِ لا يَشْكُرُونَ}، یوسُف / 38 و غافر / 61.
{وَ أَنّ أَكْثَرَكُمْ فاسِقُونَ}، مائده / 59.
{أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ}، همان / 103 و حجرات / 4.
{أَكْثَرُهُمْ لا يَسْمَعُونَ}، فصّلت / 4. «تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مجمل».