گو این تَنِ بلاکشِ منْ پُر گناه باش

آن را که دوستیّ علی نیست، کافر است[1]

گو زاهدِ زمانه و، گو شیخِ راه باش

امروز زنده‌ام به ولای تو یا علی!

فردا به روحِ پاک امامان، گواه باش

قبرِ امام هشتم، سلطان دینْ رضا

از جان ببوس و بر درِ آن بارگاه باش

دستت نمی‌رسد که بچینی گُلی ز شاخ

باری، به پای گُلبنِ ایشان گیاه باش

مردِ خداشناس که تقوا طلب کُنَد

خواهی سفید جامه و، خواهی سیاه باش

حافظ! طریق بندگیِ شاه، پیشه کُن
وانگاه در طریق، چو مردانِ راه باش