هر کس مرا در آن مکان (مشهد مقدّس) زیارت کند، گویی رسول خدا’ را زیارت کرده و خداوند - تبارک و تعالی - در برابر این عمل، ثواب هزار حج و هزار عُمره‌ی پذیرفته شده را برایش می‌نویسد و من و پدرانم در روز قیامت او را شفاعت می‌کنیم».
نیز در حدیثی است که:
«مَنْ زارَهُ أوْباتَ عِنْدَهُ لَيْلََةً کانَ کَمَنْ زارَالله فی عَرْشِهِ؛[1]
هر کس او را زیارت کند، یا شبی را در حرمش به‌سر بَرَد، گویا خداوند را در عرشش زیارت کرده است».