. در روایتی از رسول خدا| است که:
«یا
عَلِیُّ لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَالله مِثْلُ ما قامَ نُوحٌ فی قَوْمِهِ وَکانَ
لَهُ مِثْلُ جَبَل اُحُدِ ذَهَباً، فَأنفَقَهُ فی سَبیلِ‌اللهِ وَمُدَّ عُمْرُهُ
حَتّی حَجَّ ألْفَ عامٍ عَلی قَدَمَیْهِ ثُمَّ قُتِلَ بَیْنَ الصَّفا والمَرْوَةً مَظْلُوماً، ثُمَّ
لَمْ یُوالِکَ - یا عَلیّ - لَمْ یَشُمَّ رآئِحَةُ الجَنَّةَ وَلَمْ یَدْخُلْها؛
ای علی!
اگر بنده‌ای به اندازه‌ی اقامت نوح در میان قومش خداوند را بپرستد، و به مقدار کوه
اُحُد طلا در راه خدا انفاق کند و عمرش چنان طولانی شود که هزار سال پیاده حج کند،
آن‌گاه میان صفا و مَروه مظلومانه کشته شود، ولی دوستدار تو نباشد، بوی بهشت را
استشمام نکرده و هرگز بِدان وارد نخواهد شد».