مشهور
است که مَطلع نخستین غزل حضرت حافظ «دوشْ وقتِ سَحَر از غصّه نجاتم دادند» بود.
برخی نَقل کرده‌اند: چون شعر نمی‌دانست، بر اثر تمسخر برخی شاعران جوان شیرزی، بر
فرازِ کوهی رفته و آن‌جا خلوت گُزیده است. و برخی معتقدند عاشقِ دختری به نام «شاخ
نبات» بوده است!
در هر
صورت، بعد از اربعینی مولا
امیرالمؤمنین× را
زیارت کرده، حضرتش لقمه‌ای به ایشان بخشید که تمام معارف وی هم اثرِ همان است