البته فکر کردن به این موضوع به خاطر هوای سرد و آلوده‌ی شهر نبود، بلکه به این دلیل بود که درست جلوی لپ‌تاپ نشسته و فرصت کرده بودم با تمرکز مطالبی را در مورد گزارش جدید و ارزنده‌ی مرکز آینده‌ی سالخوردگی در موسسه‌ی میلکن مطالعه کنم: قدرت سالخوردگی هدفمند: تغییر فرهنگ و جمعیت‌شناسی جدید.
این موضوع به نظرم بسیار جذاب آمد، و فکر می‌کنم شما نیز پس از خواندن این مطلب با من موافق خواهید بود. هدف این جنبش این است که ما را بر آن دارد در مورد راه‌هایی فکر کنیم که در این جهان دیگر کسی با فرایند پیری مبارزه نکند یا آن را با امید واهیِ بازیابی جوانی نادیده نگیرد، بلکه همه آن را بپذیریم و از شادی و مقصود واقعی زندگی خودمان و وابستگان‌مان لذت ببریم.
طبق این گزارش: “به زبان ساده، گرایشی جدید با تجلیل و پذیرش پیری و تلقی آن به عنوان یک فرصت به وجود آمده و جایگزین این باور همیشگی‌مان شده که سالمندی یک مشکل است.”
مسئله‌ی اساسی درباره اینکه چگونه جوان بمانیم : امروزه نسبت به گذشته طولانی‌تر، و احتمالا سالم‌تر، زندگی می‌کنیم. سال‌ها است همواره در مورد فواید کار کردن، خواه در قبال پول یا بدون پول، به عنوان ستونی برای برنامه‌ی بازنشستگی هوشمند سخنرانی کرده‌ام. ولی باور کنید، ترس از تمام شدن پول پیش از تمام شدن زندگی، برای بسیاری از افرادی که تاکنون دیده‌ام حقیقتی سهمگین به شمار می‌رود.
با وجود این، فارغ از جنبه‌های مالی کار کردن، جنبه‌های دیگری از جمله توانایی حفظ روابط، مورد نیاز بودن و مشغولیت به انجام کار جزء عوامل اصلی سلامتی و شادکامی به حسب می‌آیند. شخصا و مستقیما در کنار صدها کارگر در سنین بازنشستگی یا نزدیک به آن بودم و با آن‌ها مصاحبه کرده‌ام و به آن‌ها مشاوره داده‌ام؛ این افراد به کارهای نیمه‌وقت و فصلی مشغول هستند یا کسب و کار شخصی و موسسه‌ی غیرانتفاعی خود را تاسیس نموده‌اند – و غالبا به همراه جوان‌ترها گروهی پر قدرت تشکیل داده‌اند. برخی از این آدم‌ها برای تامین مالی و ایجاد حاشیه‌ی امنیت کار می‌کنند، و برخی دیگر صرفا برای بهره‌مندی از فواید روانی.
من به عنوان متخصص مشاغل در انجمن بازنشستگان آمریکا و نویسنده‌ی کتاب‌هایی همچون مشاغل عالی برای افراد بالای ۵۰ سال: یافتن کارهایی که شما را شاد و سلامت نگه می‌دارند … و هزینه‌های‌تان را تامین می‌کنند، یافتن شغل دلخواه‌تان بعد از ۵۰ سالگی، و بَعد چه‌طور؟، این پیام را که با اقدامات و احتمالات مثبت همراه است با صدای بلند به مخاطبان بالا ۵۰ سال‌ام اعلام و از این طریق به آن‌ها توصیه می‌کنم کاری پیدا کنید که دوست‌اش دارید و هم‌چنین برای‌تان پرمفهوم و معقول باشد.
باید اعتراف کنم به این گزارش علاقه‌ای خاص دارم. صادقانه بگویم، این سعادت نصیب‌ام شد که به عنوان یکی از شرکت‌کنندگان برای حضور در همایش سالخوردگی هدفمند در مرکز آینده‌ی سالخوردگی در موسسه‌ی میلکن، لس‌آنجلس ۲۰۱۶ دعوت شوم.
رهبران فکری حوزه‌های سیاستگذاری عمومی، کسب و کار، دانشگاه، انسان‌دوستی، و رسانه گرد هم جمع شدند تا در مورد تغییر چارچوب مفهوم سالخوردگی در قرن ۲۱ با یکدیگر گفتگو کنند. ما در این همایش در مورد اهمیت مبارزه‌ی اساسی با تبعیض سِنی ریشه‌یافته در جوامع، و نیاز به جلب توجه تمامی آدم‌ها به اهمیت این موضوع به گفتگو پرداختیم، ولی آن‌چنان از فواید سالخوردگی هدفمند چیزی دستگیرمان نشد. زمان زیادی را به بررسی نتایج مثبت تغییر فرهنگ سالخوردگی در میان جوانان و افراد مسن صرف کردیم.
این گزارش، در اصل، به جمع‌بندی موضوعات، یافته‌ها و چشم‌انداز همایش سالخوردگی هدفمند می‌پردازد.
در ادامه به برخی از ایده‌ها و حقایق مورد علاقه‌ام در این همایش اشاره می‌کنم:
۱. داوطلب شدن در انجام کارها برای سلامتی‌تان مفید است
بر اساس این گزارش، مطالعاتْ کار داوطلبانه را با کاهش میزان مرگ‌ومیر و افسردگی، افزایش قدرت و انرژی، کاهش علائم افسردگی، و به تعویق افتادن ناتوانی جسمی در سالخوردگی مرتبط می‌دانند. من نیز در مورد اهمیت کار داوطلبانه در جنبش سالخوردگی هدفمند مطلبی را تحت عنوان چگونه مکانی ایده‌آل برای کار داوطلبانه بیابیم در نکست اَوِنیو پی‌بی‌اس و مجله‌ی فوربس منتشر کردم.
در مورد فواید کار داوطلبانه مطالبی بی‌شمار وجود دارد. ولی یافتن بهترین مکان و وظایف منطبق با مهارت‌ها و علاقه‌مندی‌های‌تان سخت‌ترین بخش این قضیه است.
بر اساس آن‌چه ریچارد آیزنبرگ، یکی از همکاران شرکت‌کننده در این همایش و سردبیر نکست اونیو، طی مقاله‌ای درجه یک و طبق آموخته‌های‌اش از این همایش عنوان کرد: “بیش از پیش پژوهش‌های علمی به شواهدی دست می‌یابند که اثبات می‌کنند سالخوردگی هدفمند حقیقتا، حقیقتا برای سلامتی‌تان مفید است. ولی یکی از راه‌های بهره بردن از حداکثر فواید آن برای سلامتی، انجام کارهای داوطلبانه با نیت سالم است.”
۲. هدفمند بودن می‌تواند باعث طول عمرتان شود
بر اساس این گزارش، “هدفمند بودن – اشتغال و درگیری ذهنی برای رسیدن به اهداف در فرایند سالخوردگی – برای طول عمر، شادابی و پرانرژی، بهره‌وری، کاهش میزان زوال قدرت شناختی، و کاهش احتمال سکته‌ی مغزی و قلبی بسیار مهم است.” به گفته‌ی پاتریشیا بویل، نوروسایکولوژیست از مرکز مطالعات آلزایمر راش واقع در دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه راش، “اگر بتوانیم آدم‌های مسن را مشغول نگه داریم، و به آن‌ها احساس فعال و هدفمند بودن بدهیم، فرصتی فوق‌العاده برای بهبود سلامت عمومی ایجاد خواهیم کرد. افزایش هدفمندی آدم‌های مسن فواید سلامتی و اقتصادی بالقوه و شگرفی به همراه دارد.”
لیندا فراید، رئیس دانشکده و استاد سلامت عمومی در دانشکده‌ی سلامت عمومی میل‌من در دانشگاه کلمبیا می‌گوید: “نکته‌ی کلیدی و مهم در سالخوردگی موفق این است که احساس کنیم زندگی‌مان معنی‌دار و هدفمند است؛ اینکه بتوانیم چیزی را خلق کنیم که پس از ما نیز باقی بماند. در هر سنی نیازمند وجود برخی ساختارها و دلیلی برای برخاستن از خواب هستیم. بدون این‌ها، احتمال ابتلا به بیماری و مرگ زودرس در ما افزایش می‌یابد.”
۳. هدفمندی حتی می‌تواند آلزایمر را نیز از ما دور کند
من شاهد مرگ پدرم از این بیماری وحشتناک بودم و تمام حرف من این است که اگر فعالیت هدفمند می‌تواند از بروز این بیماری جلوگیر کند، آن را حتما مد نظر قرار دهید.
طبق این گزارش، “دانشمندان دریافته‌اند فعالیت هدفمند نه تنها می‌تواند سرعت زوال قدرت شناختی را کاهش دهد، بلکه هم‌چنین ممکن است زمان بروز آلزایمر را به تعویق بیندازد و تاثیرات‌اش را بر مغز کاهش دهد. این یافته‌ها در نتیجه‌ی بررسی مصاحبه‌های پاتریشیا بویل و همکاران‌اش در مرکز مطالعات آلزایمر راش با افراد مسن در مورد وجود هدف در زندگی‌شان، و از طریق آزمون‌های شناختی و معاینات عصب‌شناسی و بررسی مغز افراد پس از مرگ برای یافتن شواهدی دال بر وجود آلزایمر به دست آمد. آن‌ّها دریافتند وجود میزان بالای هدفمندی در افراد تاثیرات مخرب شناختی و سرعت زوال قدرت شناختی را حتی با وجود آسیب‌های این بیماری در مغز تا حدود ۳۰ درصد کاهش می‌دهد.
به موازات این پژوهش، مطالعه‌ای دیگر نیز به سرپرستی خانم بویل نشان داد آدم‌هایی که تا حدودی زیاد در زندگی‌شان هدفمند بوده‌اند نسبت به آن‌هایی که خود را آن‌چنان در زندگی هدفمند نمی‌دانند به میزان ۲/۴ برابر کمتر در خطر ابتلا به آلزایمر قرار می‌گیرند. برای بررسی عملی این نتایج، باید به این نکته‌ی مهم دقت کرد که علم در حال حاضر هیچ حقی برای ممانعت از پیشرفت آسیب‌شناسی مرتبط با زوال عقل ندارد.
۴. کار کردن برای‌تان مفید است
کار کردن، موضوع صحبت مورد علاقه‌ی من است. بر اساس این گزارش، “بسیاری از آدم‌ها با اشتغال به کار تمام‌وقت یا پاره‌وقت نه تنها در زندگی‌شان هدفمند می‌شوند، بلکه از لحاظ اقتصادی نیز تامین می‌شوند: کار کردن باعث فعال نگه داشتن افراد مسن در بازارهای مصرف و ایجاد درآمد مشمول مالیات می‌شود. افراد بزرگسال در قرن ۲۱ بیش از نسل‌های گذشته می‌توانند در شغل خود باقی بمانند، و برخی از سالخوردگان با شور و هدفی دوباره به برخی مشاغل دعوت می‌شوند. افراد مسن در سنین ۵۰ و ۶۰ سالگی دو برابر بیش از جوانان بیست ساله به راه‌اندازی کسب و کار مستقل اقدام می‌کنند.
برای بهره‌مندی از فواید کار کردن، نیازی به انتخاب مشاغلی نیست که مجبور باشید حتما هشت ساعت در روز کار کنید و ساعات ورود و خروج‌تان را ثبت نمایید. بر اساس یافته‌ّهای پژوهشگران، “طی مطالعاتی بلندمدت در ایالات متحده دانشمندان به این نتیجه رسیدند که حتی به اندازه‌ی ۱۰۰ ساعت کار در طول سال، چه در قبال پول یا به صورت داوطلبانه، می‌توان از سلامت کارگران سالخورده محافظت کرد. مطالعه‌ای دیگر که در سنگاپور به عمل آمد نشان داد کار در قبال پول یا کار داوطلبانه عملکرد شناختی را به میزانی چشمگیر افزایش می‌دهد، میزان خطر افسردگی را کم می‌کند، و سلامت روان عمومی این افراد را نسبت به افراد بدون کار بیش‌تر می‌کند؛ به طور کلی، این یافته‌ها به فواید وجود تعامل اجتماعی و مشغولیت موجود در کار و کمک‌های داوطلبانه اشاره می‌کند.”
طبق این گزارش، مزیت دیگر اشتغال سالخوردگان این است که “هم‌زمان، کارفرمایان نیز از تنوع سنی نیروی انسانی بهره‌مند می‌شوند. این پژوهش نشان داد گروه‌هایی با تنوع سنی بیش از سایر گروه‌ها می‌توانند در حل مسائل، ایده‌پردازی، و بهره‌وری موفق باشند.”
در ادامه، نظرتان را به دو نکته‌ی دیگر جلب می‌کنم که از این گزارش به دست آورده‌ام:
۵. کسب و کارها باید زمان‌بندی قابل انعطاف، بازنشستگی مرحله به مرحله و آموزش را در دستور کارشان قرار دهند
بر اساس این گزارش، “کسب و کارها به طور طبیعی می‌توانند نقش‌شان را از طریق اجرای برنامه‌های انتقال و آموزش سالخوردگان برای دعوت مجدد آن‌ها کار به خوبی ایفا کنند. آن‌ها می‌توانند برای سالخوردگانی که وجودشان برای کسب و کار ضروری است ولی به هر دلیل نمی‌توانند با ساعات کاری یکسان با جوانان به کار مشغول باشند، برنامه‌ی کاری انعطاف‌پذیری طراحی کنند. شرکت‌ها می‌توانند با استفاده از آموزه‌های کسب و کار منطبق با سن و سال که توسط مجمع جهانی اقتصاد معرفی شده‌اند برنامه‌های آموزشی و فرصت‌های شغلی برای ایجاد فضای کاری با تنوع سنی را بهبود ببخشند. برنامه‌هایی خلاقانه نظیر “سال‌های فاصله“ و کمک هزینه‌ی دعوت مجدد از بازنشستگان نخبه از جانب شرکت اینتل به نتایج بسیار خوبی انجامید.”
۶. نهادهای آموزشی باید تمرکزشان را به ارائه‌ی خدمات آموزشی به دانشجویان ۵۰ سال به بالا نیز معطوف کنند
بر اساس این گزارش، “این نهادها می‌توانند از طریق ارائه‌ی برنامه‌های آموزشی مادام‌العمر یا مختص میانسالان نظیر آن‌هایی که در دانشگاه‌های هاروارد یا استنفورد اجرا می‌شوند، به پرورش قدرت بازیابی و تغییر مسیر در سالخوردگان کمک کنند.” به گفته‌ی فیلیپ پیزو، بنیان‌گذار و مدیر موسسه‌ی مشاغل برجسته‌ی استنفورد، “این برنامه‌ها نشان می‌دهند تحصیلات عالیه باید به دنبال راه‌هایی برای پذیرش و ایجاد فرصت‌هایی برای بازیابی قدرت افراد میانسال باشد و از این طریق نیازهای افراد، جامعه، فارغ‌التحصیلان، کشور و جهان را تامین کنند.”
منبع: بازده