آنچه در طبیعت تنوع ایجاد می‌کند تقاطع کروموزومی است. در تقسیمهای سلولی کروموزومها بدون هیچ تغییری کپی و منتقل می‌شوند ولی در مواردی کروموزومها از روی یکدیگر عبور کرده و یا به عبارت دیگر یکدیگر را در نقطه‌ای قطع می‌کنند به ترتیبی که کروموزومهای بعدی قسمتی از یک کروموزوم و قسمتی از یک کروموزوم دیگری در امتداد هم قرار می‌گیرند و کروموزومهای جدید بعضی از کروموزومهای اول را و بعضی از مشخصات کروموزوم دوم را به همراه دارند، این همان عملی است که باعث می‌شود که کلیه خصوصیات هر فرد در فرزند خود منتقل نشود یعنی اگر پدری دارای دو خصوصیت مشخص باشد ممکن است فرزند یکی از آنها را به ارث برده باشد.

اگر چنانچه کروموزوم را به مصابه یک رشته تسبیح در نظر بگیریم که هر کدام از دانه‌های تسبیح یک ژن را نشان می‌دهد آن ژن هایی که با دانه‌هایی که به هم نزدیکتر هستند احتمال بروزشان در نسل بعدی با هم بیشتر از ژن هایی است که از یکدیگر فاصله دارند. مثلاً فرض کنید ژنهای حالت خاص شست دست پا رنگ مو و چشم و امثال آن، که قبلاً گفته شده است. مثلاً فرض کنید اندازه دماغ یک فردی و اندازه شست اگر ژنهایشان کنار هم باشد خصوصیات هر دو عضو با هم منتقل می‌شود در کل نسل مثلاً دماغ بزرگ و شست بزرگ ارتباط داشته باشند، ولی در نسل‌های جلوتر ممکن است این مثال نقض شود یعنی فردی با دماغ بزرگ و شست کوچک یا بالعکس ظاهر شود.