روش آماری یکی از روش‌هائی که فیزیکدانان در تحلیل داده ها از آن استفاده می کنند، استفاده از آمار در گرایش خاصی از فیزیک چون فیزیک آماری مبنای بسیاری از گرایش‌های فیزیک را به وجود آورده است.
اگر بخواهید با روش آماری تعداد ساختمانهای شهر را تخمین بزنید، نخست یک بازه کوچکی از شهر را انتخاب خواهید کرد سپس تعداد ساختمانهای آن را می‌شمارید و با فرض یکسان بودن توزیع خانه‌ها در شهر، و تقسیم شهر به بازه های هم‌سان تعداد ساختمان‌ها را در کل ضرب می‌کنید، نتیجه بدست خواهید آمد.
در یافتن سیارات فرا خورشیدی هم فضا را به قسمتهای کوچکی تقسیم کردهسپس یکی از قسمتها را از نظر سیاره‌ای بررسی کرده و نتیجه را به کل ضرب می‌کنیم،تخمینی از تعداد سیارات فراخورشیدی بدست خواهد آمد. با این روش کل سیارات فراخورشیدی در کهکشان راه شیری صد میلیارد برآورد شده است، این صد میلیارد برابر تعداد ستارگان منظومه ستاره‌ای کهکشان راه شیری است یعنی به ازای هر ستاره یک سیاره، که البته نتیجه‌ای آماری است چرا که بعضی از ستارگان همانند خورشید چندین سیاره و برخی فاقد سیاره می باشند، تعدادی هم به صورت سرگردان در محیط‌های میان ستاره‌ای هستند که ممکن است متعلق به منظومه‌ای بوده باشند که از آن گریخته‌اند یا از آغاز اینگونه خلق شده‌اند که در زمره کوتوله‌های قهوه‌ای[1] هستند.