کاربرد واژه عبد به معنای برده در آیات «الْعَبْدُ بِالْعَبْد» (بقره: 178) و «عَبْداً مَمْلُوكاً لا يَقْدِرُ عَلى شَيْءٍ» (نحل: 75) دیده میشود (راغب‌اصفهانی، ج2، ص 541). واژه أمه در روایات کاربرد داشته و ریشه آن امو می‌باشد (ابن سيده، 2000 م، ج10، ص 585؛ ابن دريد، 1988، ج 2، ص 1094). کاربردهای قرآنی رقبه عبارتند از (بقره: 177؛ نساء: 92؛ مائده: 89؛ مجادله:3؛ بلد:13) که در واقع به معنای گردن است ولى در عرف مراد از آن برده است (راغب‌اصفهانی، ج 1، ص 362). در زبان عربى برده را از آن جهت رقيق مى‌گفتند كه مى‌بايست در مقابل صاحبان خود اظهار خضوع و ذلت مى‌كرد (ابن منظور، 1414، ج 10، ص 124).