ممکن است تصور شود چون برده‌داری مقبول عموم بود، امکان حذف آن به راحتّی ممکن نبود، بنابراین اسلام ناچار به پذیرش شد، مسلمانان را به آزادسازی بردگان تشویق کرد و ثواب‌های فراوانی را برای این کار قائل شد تا به تدریج دوره برده‌داری در تاریخ بشر به سر آید! این بینش صحیح نیست؛ زیرا وقتی از زیرساخت‌های فرهنگی به عنوان عاملی مهم که می‌تواند مانع عتق همگانی دفعی شود، صحبت می‌شود، مقصود از آن، عرف غلط حاکم در جامعه نیست. اسلام با عرف‌های غلط جامعه به شدت مبارزه کرده است. زنده به گورکردن دختران (تکویر: 8 و 9)، پرستش بت‌ها به عنوان آلهه (نجم: 19 و 20)، زنا (نور: 2) و مواردی از این قبیل جزء فرهنگ رسوخ یافته در قلوب مردم جاهلی بودند که اسلام با آنان به مقابله پرداخت و تسلیم عرف غلط زمان نشد.