اگر كسى نذر كرد يا با خدا عهد كرد يا قسم جلاله ياد كرد كه در پى رفع حاجتى يا به شرط تحقق امرى مباح، برده‌اى را در راه خدا آزاد كند، مطلقاً يا پس از تحقق شرط عمل به نذر يا عهد يا قسم، يعنى آزاد كردن برده بر وى لازم است (امام خمينى، 1425، ج 1، ص 337).
این که در کفارات شرط شده است که رقبه مؤمن باشد، کاملاً با سیستم اسلامی در تعامل با بردگان همخوانی دارد؛ زیرا هدف، رساندن آنان به توحید بوده است. حال که به این هدف دست یافته‌اند از روش‌های مختلف از جمله کفارات در جهت حصول آزادی اجتماعی آنان استفاده می‌شود. اگرچه اعمالی مانند ظهار، سوگند و قتل در جامعه آن زمان شایع بودند، اما کفاره یک نهاد قطعی دائمی نیست. قانون ذیل از شاهکارهای سیستم عتق میباشدکه نهادی قطعی و دائمی در آزاد‌سازی است