در روایات مرتبط با حجاب کنیز در نماز که در ابتدای مسئله پوشش مرقوم شد، از ضرب کنیز سخن به میان آمده است: «عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ محمّد بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ حَمَّادٍ الْخَادِمِ «اللحام» عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْخَادِمِ تُقَنِّعُ رَأْسَهَا فِي الصَّلَاةِ قَالَ اضْرِبُوهَا حَتَّى تُعْرَفَ الْحُرَّةُ مِنَ الْمَمْلُوكَةِ». بدین معنا که امام هرگاه می‌دیدند کنیزی درنماز مقنعه به سر دارد ایشان را می‌زدند ومقتعه را از سر او می‌گرفتند! (حرعاملی، 1409 ق، ص 412). لازم است معنای ضرب در این روایات نیز روشن شود؟ آیا واقعا امام کنیزان را به خاطر حجابشان در نماز کتک می‌زدند؟
یکی از توضیحاتی که ذیل حدیث فوق عنوان می‌شود این است که ضرب به معنای زدن دو چيز به يكديگر است و با اختلاف ضرب (نوع زدن) در تفسيرش اختلاف ایجاد می‌شود. مثل زدن چيزى با دست، عصا، شمشير و مانند آنها. به عنوان مثال ضَرْب الأرض بالمطر یعنی ضربه ديدن زمين با باران، ضَرْبُ الدّراهمِ به معنای سكّه زدن، الضَّرْبُ فِى الأرض یعنی رفتن و گشتن در زمين كه همان زدن زمين با پاها است، ضَرْبُ الخيمةِ يعنى كوبيدن ميخ‌هاى چادر با چكش، ضَرْبُ المَثَل یعنی ياد كردن اثر چيزى كه در غير آن چيز ظاهر شود (راغب اصفهانى، 1412 ق، ص 449-451)؛ بنابراین فعل ضرب همیشه به معنای کتک زدن نیست. بلکه ضرب به همراه ریشه‌های مختلف معانی گوناگون پیدا می‌کند