[1]؛ و از شما كسى كه به سبب تنگدستى نتواند با زنان آزاد مؤمن ازدواج كند، با كنيزان جوان با ايمانتان [ازدواج كنيد و اظهار ايمان از سوى كنيزان در جواز ازدواج با آنان كافى است‏]؛ و خدا به ايمان شما [كه كدام ظاهرى و كدام حقيقى و واقعى است‏] داناتر است. [آزاد و كنيز در اصل و نسب و در رابطه ايمانى‏] از يكديگر، [و اعضاى يك پيكريد]، پس با كنيزان با اجازه صاحبانشان ازدواج كنيد و مهريه آنان را به طور شايسته و پسنديده به خودشان بپردازيد. [جواز اين ازدواج مشروط به آن است كه كنيزان‏] پاكدامن باشند نه زناكار و نه گيرندگان دوست پنهانى. پس هنگامى كه به ازدواج درآمدند، پس اگر مرتكب كار زشت شوند، بر آنان نصف مجازاتى است كه بر زنان آزاد است. اين [جواز ازدواج با كنيز] براى كسى از شماست كه از مشقّت [غريزه جنسى و دچار شدن به زنا] بترسد و شكيبايى كردن براى شما بهتر است؛ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.