مهر و نفقه کنیزان به چه صورت می باشد؟
 مهر و نفقه بر عهده مالک است، چه عبد شاغل باشد چه نباشد[1] (عاملی (شهیدثانی)،1410 ق، ص 311). حتّی آمده است که مستحب است مالک پول یا چیزی که ارزش مالی دارد به او ببخشد[2] (عاملی (شهیدثانی)،1410 ق، ص 316) که این حکم برگرفته از روایت امام باقر (علیه‌السّلام) است که در چگونگی تزویج غلام با کنیز توسط مالک می‌فرمایند که مالک صیغه را بخواند و چیزی که ارزش مادی داشته باشد به کنیز بدهد. در قولی آمده است که اعطای مال واجب است[3] (عاملی (شهیدثانی)، 1410 ق، ص 317).


[1]. حيث يأذن المولى، أو يجيز عقد العبد فالمهر و نفقة الزوجة عليه سواء في ذلك كسب العبد و غيره «غير كسب العبد.» من سائر أمواله

[2]؛ و يستحب إذا زوج عبده من أمته أن يعطيها شيئا من ماله ليكون بصورة المهر جبرا لقلبها و رفعا لمنزلة العبد عندها و لصحيحة

[3]. محمد بن مسلم عن الباقر (عليه السّلام) قال‌ سألته عن الرجل كيف ينكح عبده أمته قال: يجزيه أن يقول: قد أنكحتك فلانة و يعطيها شيئا من قبله، أو من قبل مولاه و لو بمد من طعام، أو درهم أو نحو ذلك"؛ و قيل: بوجوب الإعطاء عملا بظاهر الأمر.

سایر اخبار


انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
انتشارات دانشیاران ایران
برای ارسال نظر اولین نفر باشید.

ارسال نظر