قاچاق-انسان،-مصداق-برده-داری

بردهگیری» یکی از مصادیق مشترک جنایت بر ضد انسانیت در منشور نورنبرگ، قانون شورای نظارت آلمان، منشور توکیو، اساسنامهی دادگاه یوگسلاوی سابق، دادگاه روآندا، اساسنامهی دیوان بینالمللی کیفری و دادگاه ویژهی سیرالئون میباشد. اساسنامهی دیوان با الهام از کنوانسیون بردهداری 1926 م. در بخش ج بند 2 مادهی 7 «بردهگیری» را چنین تعریف کرده است: «اعمال تمام یا بخشی از اختیارات ناشی از حق مالکیت نسبت به یک شخص ازجمله خریدوفروش و قاچاق انسان‌ها و به‌ویژه زنان و کودکان». به‌این‌ترتیب اساسنامهی دیوان «قاچاق انسان» را یکی از موارد اعمال حق مالکیت نسبت به اشخاص حقیقی اعلام کرده که از مصادیق بردهداری بوده و در دستهی جنایات علیه بشریت قرار می‌گیرد. همچنین، کمیسیون مقدماتی دادگاه بینالمللی کیفری در قسمت عناصر تشکیلدهندهی جرم عنوان کرده است که «جنایت بر ضد انسانیت از نوع بردهداری جنسی، دربرگیرنده قاچاق انسان به‌ویژه زنان و کودکان نیز میباشد» (ICC Element of Crime,1999).