اشکال دیگری که به این نظریه، می­توان وارد کرد، این است که از نظر علمی ثابت شده است که طول مدت شبانه­روز، از زمان پیدایش کره­ی زمین تا به امروز کندتر شده و در آینده نیز این روال ادامه پیدا خواهد کرد.

     در ابتداي عمر 4.5 ميليارد ساله زمين، سرعت چرخش كامل زمين به دور خودش در حركت وضعي، برابر با 4 ساعت بوده است؛ يعني به طور متوسط شب و روز 2 ساعت بيشتر دوام نداشتند. كم‌كم سرعت دوران وضعي، كُند شده و بعد از 4 ميليارد سال به 22 ساعت رسيد و بعد از 4.5 ميليارد سال به حدود 24 ساعت رسيده است. البته اين كند شدن تدريجي سرعت چرخش زمين، بسيار آهسته صورت مي‌گيرد و بر طبق محاسبات انجام گرفته در حدود 0.001 تا 0.002 ثانيه در هر قرن تخمين زده مي‌شود (حسب النبي، الكون و الاعجاز العلمي في القرآن، 408). از اين رو اصلاً براي انسان محسوس نيست و تنها به كمك ساعت‌هاي اتمي بسيار دقيق پيشرفته قابل اندازه‌گيري است. این مسأله به معنای تغییر «طول مدت شبانه­روز» خواهد بود که تحت عنوان t در رابطه­ی 1 به کار رفته است. با تغییر در مقدار t در گذشته یا آینده، مقدار به دست آمده برای c نیز متفاوت خواهد شد.