واژه شایستگی در واقع از سال 1973 میلادی وارد دایره لغات مدیریت استعداد شد، زمانی که روانشناس آمریکایی دیوید مکلند مقاله محوری خود را تحت عنوان « آزمون شایستگی به نسبت استعداد»[3] منتشر کرد و سپس همکار وی ریچارد بویاتزیس و دیگران که مفهوم شایستگی را در حیطه بهبود عملکرد می دیدند، محبوبیت بیشتری به آن دادند.
تأثیر دیگری در تکامل تدریجی مدلسازی شایستگی مدرن از جانب دکتر ملکوم نوولز و تلاش اصلی ایشان در آموزش بزرگسالان و یادگیری مادام العمر ایجاد شد. با توجه به آنچه که وی « اِندراگوژی » نامید ( یادگیری بزرگسالان در مقابل یادگیری کودکان )، شایستگی ها را به عنوان قطعات ضروری تر توصیف آنچه که برای عملکرد رهبری شناختی و پیچیده و نقش های حیاتی آن لازم است، معرفی نمود.[4]