چه تعداد شایستگی در یک مدل کامل مورد نیاز است؟ یک رویکرد محدود کننده به شایستگی های کمی منجر می شود اما به این نیاز دارد که هرکدام از شایستگی ها یک طیف وسیع از رفتارها و KSAOs را پوشش دهد. این موضوع آن را برای شرح دادن و ترویج مدل شایستگی آسانتر می کند،  اما اگر قابل استفاده نباشد آنرا سخت تر می کند. یک مدل با تعداد زیادی شایستگی به این معنی است که هر شایستگی، چند شاخه ی خاص از رفتارها دارد. این موضوع در یک مدل بسیار پیچیده نتیجه می دهد، اما به دقت عملکردهای حقیقی را متمایز می کند.

برای مثال: یک مدل گسترده شایستگی که شامل فقط یک شایستگی مهارت های ارتباطی می شود به عنوان یا ارائه ساده خواهد بود، اما ناچاراً در ارزیابی شایستگی یا فراهم کردن بازخورد فردی به اشتباه می رود. یک فرد ممکن است مهارت های ارائه ضعیفی داشته باشد اما در مهارت های نوشتاری، برتری داشته باشد، اگر فقط یک شایستگی ارتباطات وجود داشته باشد چه کسی می تواند به درستی به این فرد امتیاز بدهد؟ خواه امتیاز بالا،  متوسط یا پایین باشد،  باید بدرستی توانایی فردی را نمایش بدهد. یک گزینه بسیار مفید این است که شایستگی را در بخش های خاص مانند مهارت های ارائه، ارتباطات غیر رسمی (کلامی)، مهارت های نوشتاری و مهارت های شنیداری تقسیم کنیم. این جداسازی شایستگی ها ارزیابی قابل اطمینان، بازخورد پر حاصل و برنامه ریزی توسعه را به ارمغان می آورد. همانگونه که قبل تر شرح داده شد، تاریخ غنی مرکز ارزیابی دلایل فراوانی از نیازهای این جداسازی در تولید شایستگی قابل قبول در میان امتیاز دهندگان فراهم آورده است.