به این دلیل که فرآیند مدل سازی به طور ویژه و خاصی، نگاهی به زمان های گذشته دارد ( به این معنا که از موارد تاریخی دریافت و طرح می شود)، خطراتی در راضی کردن گروههای کوچکتر وجود دارد.

این بدین معناست که مدل شایستگی فرض شده باید در برابر نگرش و استراتژی آتی سازمانی امتحان و تست شود تا حرکت و هدایت شایستگی ها را به سمت آینده ای بهتر تضمین کند. این فرآیند قبل از اینکه علم باشد، می تواند یک هنر باشد و یک متخصص آماده می تواند، با نگاهی به آینده، بینشی برای نمایان ساختن شایستگی های از بین رفته یا ناکامل، ایجاد کند. از بیشتر شایستگی ها اغلب به عنوان شایستگی های آرمانی نام برده می شود و یادگیری آنها به توسعه ی کلی سازمانی منجر می شود. مدل های کامل شایستگی می توانند به صورت فرهنگ لغات، فلش کارت، و خلاصه ای یک برگی ( راهنمای سریع و فشرده) به سازمان ارائه شوند. حتی در این عصر دیجیتالی، به اندازه کافی، در بین دیگر مدلهای کسب و کار در دسترس، معروفیت  و شهرت فلش کارت ها به عنوان روش برتر ارائه ی اطلاعات، ثابت شده است. هر کارت، یک شایستگی جداگانه و بسته است و مجموعه کارت ها می توانند توسط افراد یا گروه ها مرتب شوند تا از برنامه های مدیریت استعداد، اطلاعاتی ارائه دهند.