در یک کنفرانس حرفه ای در شیکاگو، یکی از سخنرانان دکتر وارن بنیس[1] بود که یک پروفسور مشهور سازمان های کسب و کار در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لس آنجلس است. او که زمانی متخصص جهانی رهبری بود، سخنان خود را با اشاره به این مطلب اغاز نمود که در شش دهه مطالعه این موضوع، تنها توانست به دو جمع بندی نهایی برسد. همه مخاطبان نیم خیز شدند، در حالیکه قلم در دست داشتند تا آنچه او می گوید را یادداشت کنند:
"اول، رهبری تغییرات بی شماری را سبب می گردد."
آیا این واضح وروشن نیست؟ لزوما اینگونه نیست، اگر شما فرایندی را مورد قضاوت قرار دهید که با آن سازمان ها اغلب به صورت اتفاقی رهبران را انتخاب می کنند. تام پیتر، سخنگوی مذکور و نویسنده همکار کتاب سنتی « در جستجوی استعداد[2]» این موضوع را بهتر بیان می دارد: "یک رهبر خوب تنها عملکرد تیم را در حد حاشیه بهبود نمی بخشد؛ یک رهبر خوب می تواند ترتیب اهمیت را به نتایج تیم اهدا کند". همه سازمان ها اغلب- و خود رهبران- تاثیرات رهبری، خوب یا بد، را دست کم می گیرند.
"دوم، رهبری در مورد ارتباطات است".
این نیز به نظر واضح می رسد اما بازهم نیازمند بینش می باشد. اغلب، رهبری بعنوان یک فعالیت هوشمندانه، نشان داده می شود که در آن از مدیران خواسته می شود که موقعیت را تحلیل کرده و سپس با مجموعه ای از رفتارهای معین نسبت به آن واکنش نشان دهند.