به عنوان فعالیتی در تقلیل گرایی، یکبار از نویسنده خواسته شد تا از بین لیستی از چندین و چند مورد، دو مورد مهم شایستگی های رهبری را برای مدیریت خوب انتخاب نماید. این انتخاب ساده بود: تأثیرگذاری[1] یا قدرت شخصی برای متقاعد ساختن و قدرت حل مسئله[2] و تصمیم گیری[3] که می تواند شما را بعنوان یک رهبر از طریق اعتبار تصمیم گیری هایتان تعریف نماید.

تجربه و پژوهش به ما می گوید که این دو شایستگی بیشترین تاثیر را بر سازمان دارد. تصمیم گیری خوب و حل مسائل آزار دهنده شامل آگاهی و اجرای یک فرایند سیستماتیک می باشد. از مدل ساده ی: آماده، هدف گیری، شلیک[4] (که توسط بسیاری از مدیران پیشین مورد استفاده قرار گرفت) تا مدل های پیچیده تر شامل:  تحلیل ریشه ای علت، تفکر خلاقانه، تحلیل ریسک ، پیگیری کامل مدیریت پروژه، همه و همه دربرگیرنده پیشرفتی[5] تدریجی و معین می باشند. درک این ساختارهای مبهم برای گرفتن تصمیمات (استثنایی) لازم است. فرایند کلی تصمیم گیری خوب نیازمند تخصص در دو حوزه متضاد است: تفکر واگرا ( فکر کردن به همه جوانب)  و تفکر همگرا (قاطع بودن).