قابلیت خلاق یا واگرا زمانی لازم است که در همان ابتدا با یک تصمیم مواجه شوید. در این نقطه است که فرضیات و الگوها (روشهای کلیشه ای یا از پیش تعیین شده ی تفکر) می تواند چشم های یک تصمیم گیرنده را بر روی یک گزینه بهتر ببندد. برای مثال، اگر مشکل، برگشت اضافی در یک مرکز تلفن باشد، تمایل به برگزیدن نخستین راه حلی که به ذهن می رسد وجود دارد (مثلا ما نیازمند فرایند انتخاب بهتری هستیم).

با این حال، یک نقطه شروع بهتر این خواهد بود که دکمه توقف ذهن زده شود و دلایل ریشه ای بازگشت مورد بررسی قرار بگیرد. پژوهش ها نشان می دهند که شش فاکتور، ابقاء را تحت تاثیر قرار می دهد: پرداخت منصفانه، سود منصفانه، شرایط کاری خوب، نظارت کیفی، شانس و فرصت برای رشد یا پیشرفت و خودِ کار [6]. کشف تمام این فاکتورهای کمک کننده احتمالا منجر به راه حل بهتری می گردد.

هنگامیکه تحلیل علل ریشه ای و کشف خلاقانه گزینه ها انجام شد، زمان تفکر همگرا فرا رسیده است (چکاندن ماشه تصمیم). این کار شامل برخی ریسک پذیری هایی می شود. در یک کلمه، شما باید قاطع باشید؛ سپس، باید آماده فروش و در صورت لزوم آماده دفاع از تصمیم خود باشید. راجر وون اوچ[1] یکی از معروف ترین مشاوران خلاق دره سیلیکون[2]، فرایند تصمیم گیری را دارای چهار مشخصه می داند که شما بایستی قادر به اتخاذ آنها باشید. در مرحله واگرا ، باید هم یک هنرمند و هم یک کاشف باشید در حالیکه در مرحله همگرا می بایست هم یک قاضی و هم یک جنگجو باشید[7].

در هنگام تصمیم گیری، شخصیت نیز می تواند وارد بازی شده و بطور بالقوه به فرایند کمک کند و یا مانع آن شود. شما باید وضع عادی داشته باشید تا به سرعت ( و شاید قبل از موعد مقرر) عمل کنید. یا در فراهم کردن اطلاعات و گزینه ها بسیار خلاق باشید اما در چکاندن ماشه تردید داشته باشید. شاخص نوع مایر بریگ[3]، یک ابزار ارزیابی شخصیت معروف، می تواند بینشی را در مورد اولویت های تصمیم گیری شما فراهم نماید [8]. ما توصیه می کنیم که همه مدیران، فهرستی را در ابتدای کار خود تهیه کنند تا دید بهتری به اولویت های خود داشته باشند.

 و مؤسسات چه نقشی بازی می کنند؟ چه موقع باید به حس درونی خود اعتماد کنید؟ مالکوم گلدولت[4] در کتاب خود تحت عنوان چشمک اشاره می کند که وقتی موسسه ای، بینش روشن و سریعی در مورد مشکل فراهم می نماید، پس از سالها تجربه در زمینه تصمیم گیری، بسیار قابل اعتمادتر است [9]. ویک برادن[5]، تنیسور حرفه ای مشهور، تقریبا می تواند فورا پیش بینی کند که رقیب پس از سرویس زدن دچار اشتباه می شود. اما این کار، نتیجه سالها بازی و مربیگری او در تنیس می باشد. اگرچه سازمان هم نقشی را ایفا می کند، اما هنگامی که بینش درونی خود را در یک زمینه ناآشناتر قیاس می کنید، مراقب باشید.