ای عزیز، یکی از نام های سوره مبارکه ی یس، «عزیزه» یعنی عزیز کننده و گرامی دارنده است.
سوره ی مبارکه ی یس، کلام خداوند عزیزی است که بینوایان را جز حضرت او، پناهی نیست و گنهکاران را جز درگاه او، درگاهی نیست و درماندگان را جز او، دستگیری نیست و متحیران وادی طلب را جز او، هادی و رهنمایی نیست. خداوندی که هفت آسمان و هفت زمین، و میلیاردها کهکشان که در دل هر کهکشان، میلیاردها منظومه وجود دارد، همه ایات و نشانه های عظمت بی انتها و قدرت بی انتهای اوست، و جز او در دو جهان، پادشاهی نیست.
هر کس سوره ی مبارکه ی یس را با توجه به معانی کلمات و آیات آن و با حضور قلب، نه از روی غفلت و بی خبری، قرائت کند، خداوند متعال به عظمت این سوره، او را در دنیا و آخرت عزیز و گرامی می دارد و از مهالک و گرفتاری های زندگی، مصون و محفوظ می نماید، و قلب و روح و روان قاری را، مأنوس با حق و حقیقت و تمایل به امر آخرت می کند و به معنویت و عبادت خدا، دلگرم و مشتاق می کند. ...