شاهنامه ، بوستان و مثنوی ، خیام ، حافظ و نظامی - ابن سینا و مولانا و رازی، غزالی از حد زمان فراتر رفته اند ، طی زمان و مکان کرده و در عرصه گاه فرهنگ های جهانی کسانی چون گوته ، هوگو ، امرسن ،تاگور ،هوسرل ، هیدگر به آن علاقه و اشتیاق نشان دادند و پیداست که این چنین فرهنگی تنها فرهنگ ملی نیست، فرهنگ انسانی است و نقش انسان ساز آن را نمیتوان با نظرتردیدیا انکار نگریست.
این یک فرهنگ دیرینه سالاست اکانیروی جوانی دارد