توحيد (يكتايى خداوند) داراى سه مرتبه است: توحيد ذاتى، توحيد صفاتى و
توحيد افعالى. به اقتضاى سؤال، از توحيد ذاتى (يكتايى ذات خداوند) و توحيد
صفاتى (وحدت و عنيت تمامى صفات با ذات حق تعالى، مىگذريم؛ زيرا سخن بر سر
توحيد افعالى و دفع شبهه جبر است. بنابر توحيد افعالى، هر فعل و اثرى در
عالم هستى، حدوثاً و بقاء فعل حق است و به اراده ازلى حق تعالى منسوب است و
هيچ كس نمىتواند به اراده مستقل خود، فعلى يا اثرى را تحقق بخشد. خداى
متعال، هم خالق تمام جهان هستى، هم مربّى عالم و هم رازق و حاكم بر آفرينش
مىباشد و هيچ كس نيست كه در اين امور شريك او باشد