مطالعه زندگى امام حسن مجتبی (ع) آموزههاى فراوانى از معارف دینى و انسانى را به دست مىدهد. امام حسن مجتبی (ع) عابدترين و زاهدترين مردم بودند . سيره عملي آن حضرت در تمام شئون زندگي مي تواند الگوي عملي قرار گيرد.
در اینباره کتابهاى فراوانى نوشته شده اما در این کتاب، آیت‌الله سید هاشم رسولی محلاتی با نثرى روان و استناد به منابع کهن، در دوازده فصل، همه جنبههاى زندگىِ این امام معصوم(ع) را کاویده است.
با توجه به این مطلب که شبهات گوناگونی درباره زندگی و سیره امام حسن (ع) مطرح می‌شود که اغلب در متون تألیفی به آن‌ها پرداخته نمی‌شود آیت‌الله سید هاشم رسولی محلاتی به این موارد پرداخته اند.به طور مثال یکی از مواردی که به آن توجه نموده اند، نرمش تاریخی امام حسن (ع) در برابر معاویه بوده است که به نظر ایشان نمی‌توان آن را صلح نامید. این را تنها سکوت و نرمشی بر اساس مصلحت الهی می‌توان دانست.
امام حسن(ع) وقتي ياد مرگ مي کرد مي گريست، و چون ياد قبر مي
کرد مي گريست، و چون ازقيامت و بعث و نشور ياد مي کرد مي گريست، و چون متذکر عبور از
صراط مي شد مي گريست و هرگاه به ياد توقف در پيشگاه خداي تعالي در محشر مي افتاد، فريادي
مي زد و روي زمين مي افتاد ... و چون به نماز مي ايستاد بند هاي بدنش مي لرزيد... و
پيوسته در هر حالي که کسي آن حضرت را مي ديد به ذکر خدا مشغول بود...