اين كتاب، براى نخستين بار، نصوص اسلامى (متون قرآن و حديث) را در زمينه هنر تبليغ، اهميّت و آداب و آفات آن و مسئوليت مبلّغ، به صورتى نو و موضوعى، در اختيار مبلّغان و پژوهشگران قرار مى‏دهد.
گفتنى است كه آشنا ساختن همه‏جانبه مبلّغان اسلامى با هنر تبليغ، نيازمندِ مؤسّسه‏اى آموزشى ويژه تبليغات است كه اميد داريم «سازمان تبليغات اسلامى» براى تأسيس آن در آينده‏اى نزديك، همّت گمارد و اين نوشتار، به بركت‏ سخنان نورانى قرآن و رسول اكرم و اهل بيت عليهم‏السلام، درآمدى نيكو براى انجام اين امر مهم شود.
در اين جا خلاصه‏اى از شيوه تدوين اين كتاب را يادآور مى‏شويم:
۱. كوشيده‏ايم تمام رواياتى را كه مربوط به موضوع «تبليغ» بوده، از منابع روايى شيعه و اهل سنّت، گردآورى كنيم. اين كار، با بهره گرفتن از رايانه و گزينش فراگيرترين و موثّق‏ترين روايات (برگرفته از كهن‏ترين منابع)، انجام گرفته است.
۲. كوشيده‏ايم از تكرار روايات، پرهيز كنيم، مگر در موارد ذيل:
الف هنگامى كه در تفاوت ميان واژه‏ها و اصطلاحات، نكته مهمّى وجود داشته است.
ب هرگاه ميان الفاظ روايات شيعى و اهل سنّت، تفاوت وجود داشته است.
ج هرگاه متن روايت مربوط به دو باب بوده است، البته به شرط آن كه بيشتر از يك سطر نباشد.
۳. هرجا رواياتى وجود داشت كه يكى از رسول خدا و بقيه از ائمه اطهار عليهم‏السلامنقل شده‏اند، روايت پيامبر صلى‏الله‏عليه‏وآله را در متن و نشانى روايات ساير معصومان عليهم‏السلامرا در پاورقى آورده‏ايم.
۴. پس از ذكر آيات قرآنى هر باب، روايات منقول از معصومان عليهم‏السلام را به ترتيب از پيامبر اكرم تا امام قائم (عج) آورده‏ايم، مگر آن جا كه روايتى به تفسير آيات آن باب پرداخته است كه در اين صورت، بر ساير روايات، مقدّم شده‏است؛ چنان كه در برخى موارد، تناسب روايت‏ها مقتضى آن بوده كه ترتيب پيش‏گفته، مراعات نشود.
۵. در آغاز روايات، تنها نام معصوم عليه‏السلام ياد شده است، مگر در مواردى كه راوى، فعل معصوم را نقل كرده باشد، يا پرسش و پاسخى در بين باشد، يا راوى در متن، سخنى را آورده باشد كه در ضمن گفتار معصوم نگنجد.
۶. منابع متعدّد روايات در پاورقى آمده و طبق ميزان اعتبارشان چيده شده‏اند.
۷. در جايى كه روايات در منابع اوّليه به طور كامل بوده است، مستقيما از آنها نقل شده‏اند و از بحار الأنوار و كنز العمّال، به عنوان دو جامع روايى شيعى و سنّى، در پايان منابع، ياد شده است.
۸. گاه پس از ذكر منابع به ساير منابع، ارجاع داده شده است. اين ارجاعات در صورتى است كه متن روايت ذكر شده، با متن روايتى كه بدان ارجاع داده شده، مرتبط بوده؛ اما تفاوت زيادى داشته‏اند.
۹. ارجاعات در پايان باب‏هاى كتاب، نشان‏دهنده ارتباط بيشتر ميان آن باب‏هاست.
۱۰. در قسمت «نكته» كه در آخر برخى فصل‏ها و باب‏ها آمده، نگرش جامعى به روايات آن باب انعكاس يافته، و گاه پيچيدگى‏اى كه در برخى روايات آمده، مشخّص ساخته است.
۱۱. نكته‏اى كه از اهمّيت بسزايى برخوردار است، اين است كه كوشيده‏ايم تا حدّ امكان، از رهگذر تقويت مضمون روايات هر باب با قرائن عقلى و نقلى، نوعى اطمينان به صدور حديث از معصوم را به دست بدهيم.
در پايان، بر خود، لازم مى‏دانم از تمام برادران و همكاران بزرگوار «مركز تحقيقات دار الحديث» كه به نوعى در فراهم آمدن اين كتابْ نقش داشته‏اند، بويژه فاضل ارجمند جناب آقاى سيد حميد حسينى كه تلاش درخورى مبذول داشته است، سپاسگزارى نمايم. خداوند به آنان در دنيا و آخرت، بهترين پاداش را عنايت فرمايد!