اما بمب هیدروژنی از ویژگی هایی کاملا متفاوت برخوردار است. به گفته متخصصان علوم هسته ای، این بمب می تواند 1000 بار قدرتمندتر از یک بمب اتمی باشد.

کره شمالی در سال های 2006، 2009 و 2013 بمب های اتمی را مورد آزمایش قرار داد. این بمب ها با استفاده از شکافت هسته ای (تقسیم اتم به اتم های کوچکتر) منفجر شدند. اشکال سنگین و رادیواکتیو عناصری مانند پلوتونیوم و اورانیوم بخصوص برای این روند مناسب هستند.

هر شکافت یا تقسیم اتم مقادیر زیادی انرژی آزاد می کند. این دقیقا همان اتفاقی است که در نیروگاه های اتمی برای تولید انرژی مورد نیاز منازل رخ می هد.

اما، اگر اتم ها با سرعت زیاد به هم فشرده شوند، واکنشی رخ می دهد که می تواند به سرعت تعداد زیادی از اتم ها را در یک زمان تجزیه کند – روندی که مقادیر فاجعه باری از انرژی را آزاد خواهد کرد.

تصویر زیر، دو مدل مختلف از بمب های اتمی را نشان می دهد. در هر دو این دو بمب ها روش انفجاری معمول استفاده شده که شامل فشرده سازی یک ماده شکست پذیر مانند پلوتونیوم 239 یا اورانیوم 235 به شکل توده ای است که موجب شکست اتم ها می شود.

در سمت چپ یک بمب انفجاری از نوع شکافت، مانند بمب Fat Man که بر روی ناگازاکی انداخته شد دیده می شود. در این بمب همه چیز به سمت داخل فشرده می شود.

بمب سمت راست یک سلاح هسته ای شکافتی مانند Little Boy است که بر روی هیروشیما انداخته شد. این بمب با شلیک بخشی از هسته به مرکز آن موجب انفجار می شود.

بمب های هیدروژنی عملکردی به مراتب وسیعتر دارند.

اساس کار بمب های هیدروژنی بر ترکیب دو یا چند اتم با یکدیگر در فرایندی موسوم به همجوشی هسته ای قرار دارد. همجوشی همان فرایندی است که انرژی ستارگان، همچون خورشید، را تامین می کند و آنها را اینچنین گرم و درخشان می کند. بنابراین می توانید قدرت بمب های همجوشی را حدس بزنید.

در تصویر زیر دو نوع بمب هیدروژنی را مشاهده می کنید که در هر دو آنها شکل خاصی از هیدروژن سنگین یا دوتریوم ماده اصلی مورد نیاز در این سلاح است. این ماده تعداد اتم های بیشتری را برای شکست فراهم می آورد که در نتیجه باعث آزاد شدن انرژی بیشتری در یک لحظه می شود.

اما برای آغاز روند همجوشی، نیاز به انرژی بسیار زیادی است که به همین دلیل هم این بمب ها اول باید منفجر شوند. بنابراین بمب های هیدروژنی در اصل از دو بمب ساخته شده اند: یک بمب شکافتی و یک بمب همجوشی.

یک بمب شکافتی در داخل یک بمب هیدروژنی مقادیر زیادی از تشعشعات اشعه ایکس را آزاد می کند که بر روی بمب همجوشی تمرکز داده شده است. این اتفاق دقیقا پیش از آنکه لرزش انفجار بتواند بمب هیدروژنی را متلاشی کند رخ می دهد.

این انفجار اشعه ایکس، سپس بمب همجوشی را فعال می کند که انفجار آن آنقدر قدرتمند است که می تواند چندین اتم را با هم ترکیب کند و مقداری از ماده را به انرژی خالص تبدیل کند و انفجاری را ناشی شود که از هر بمب اتمی قدرتمندتر است.