در واقع، این هدفِ دو پژوهشیست که اخیراً در مورد این سیاره و به طور خاص بر روی منطقه ای به نام Sputnik Planitia که یک دشت هزار کیلومتری پوشیده از نیتروژن منجمد است، صورت گرفته است.

همانطور که در گزارش وب‌سایت Weird آمده است، این دو تحقیق بر روی این مسئله اتفاق نظر دارند که Sputnik Planitia، دلیل اصلی خارج شدن پلوتون از مدار خود است، اما این دو محقق هنوز نتوانستند به اجماعی در خصوص علت این که چگونه این منطقه در سطح سیاره پلوتون می تواند تا به این اندازه بزرگ باشد، برسند.

در تحقیق نخست که توسط جیمز کین، از پژوهشگران دانشگاه آریزونا صورت گرفت، آمده است که "یخ های فرار" بر روی سطح این سیاه، به سمت این دشت (Sputnik Planitia) سرازیر می شوند و از آن جایی که دما در سیاره پلوتون در ارتفاعات کم، پایین‌تر است، این دشت به یک جعبه یخ (Icebox) تبدیل می شود و این یخ های سنگین و بزرگ تا رسیدن به حجمی مشخص، در خود محصور می کند.

در تحقیق دوم که توسط فرانسیس نیمو از محققان دانشگاه کالیفرنیا صورت گرفته است، یک گام جلوتر رفته و شواهد بیشتری را از وجود اقیانوسی از آب در زیر پوسته یخ زده این سیاره ارائه می دهد.

تئوری نیمو بیان می کند که هر آن چه که در زیر سطح یخ زده Sputnik Planitia وجود دارد، می بایست بسیار چگال تر از آب و یا نیتروژن یخ زده باشد. بنابراین، یک اقیانوس آب می تواند توضیح مناسبی برای این مسئله باشد. به اعتقاد نیمو، فشاری که توسط پوسته منجمد این سیاره وارد می شود به اندازه ایست که می تواند دمایی را ایجاد کند که وجود آب در زیر آن را امکان پذیر می کند.

گواه این ادعا نیز اطلاعاتیست که اخیراً کاوشگر New Horizons بدست آمده و نشان می دهد که جرم پلوتون، تقریباً یکنواخت است و وجود آب در زیر پوسته آن را توجیه می کند.