چگونه می‌توان یک مرغ تازه و سالم را از انواع کهنه و مانده آن تشخیص داد؟
در این زمینه باید به این نکات بهداشتی توجه کنید:
*پوست مرغ بسته بندی شده تازه، باید درخشنده، مرطوب، یکدست، صاف، بدون تورم و خون مردگی باشد.
*ماهیچه‌های ران و ساق و گوشت سینه مرغ باید از زیر پوست برجسته و محکم باشد و درهیچ قسمت ازمرغ، خون مردگی وجود نداشته باشد.
*لازم است بدانید، کبودی‌ها به طور معمول هنگام گرفتن مرغ بر اثر ماندن زیر دست و پای کارگران در مرغداری یا ارسال مرغ به کشتارگاه ایجاد می‌شود که در صورت وجود خون مردگی در بال و ران و هر قسمت دیگر از بدن مرغ، حتما آن را جدا کنید و دور بیندازید .
*قسمت شکمی و زیر بال مرغ را بو کنید. این قسمت‌ها سریع تر از نواحی دیگر بدن مرغ، علایم فساد را نشان می‌دهد. بوی تعفن و گندیدگی این قسمت‌ها نشان‌دهنده فساد یا کهنگی مرغ است.
*پوست و بدن مرغ تازه به رنگ زرد کهربایی است. برخی خانواده‌ها تصور می‌کنند، بدن مرغ باید سفید باشد. به همین دلیل، برخی کشتارگاه‌ها مرغ‌ها را برای سفید شدن، مدتی در آب‌های حاوی درصد بالایی از کلر نگهداری می‌کنند که تقلب محسوب می‌شود .
*از نظر بهداشتی، درون شکم مرغ باید فاقد ته روده، تخمدان، مقعد، دل، جگر و طحال باشد وحفره شکمی باید به رنگ سفید یا متمایل به زرد و شفاف باشد. لازم است بدانید، حفره شکمی در مرغ کهنه و فاسد تغییر رنگ می‌دهد و متمایل به آبی و سبز است .
*استخوان سینه مرغ باید بدون شکستگی، بیرون زدگی و ضرب خوردگی باشد.
*بهتر است، از خرید مرغ‌های زیر وزن 700 تا 800 گرم اجتناب کنید، چون اغلب بیمار بوده و به دلیل احتمال اختلال در رشد و ساختمان عضلانی نارس، قابل مصرف نیستند.
*مرغ با وزن حدود 1200 تا 1800 گرم در بهترین وضعیت سلامت است.